Dysfluencja jako symptom jąkania

Relewantne źródła podają zgodnie siedem podstawowych typów dysfluencji:

• repetycje (powtarzania) części słów, słów i zwrotów słownych,
• prolongacje (tłoczenie głosek i sylab),
• wtrącenia (głosek, sylab fraz),
• ciche pauzy,
• przerywane słowa,
• niekompletne zwroty słowne,
• poprawki.

Do innych, relatywnie częstych objawów związanych z dysfluencją należą również problemy z fonacją. Czasem spotykamy się z przerywanym, nieregularnym lub powierzchownym oddychaniem.

Jeżeli chodzi o lokalizacje, bardzo często dysfluencje występują na początku zdań, przy rozpoczęciu mówienia, głoskach zwartych (problemy z pokonaniem zwarcia).  Dysfluencje zanikają często przy śpiewaniu, co wielu rodziców wprowadza w błąd (sądzą, że to dowodzi, że dziecko ze swojego problemu wyrośnie).

Nadmierny wysiłek jako symptom jąkania

Każda wypowiedź wymaga określonego wysiłku związanego z mechanizmem mówienia. W zwykłej komunikacji nie rejestrujemy nadmiernego wysiłku fizycznego przy wypowiedzi. Przy jąkaniu jednak chodzi o nadmierny wysiłek, który człowiek musi włożyć nawet w zwykłą wypowiedź.

Zwiększony wysiłek jest zwykle zauważalny na zewnątrz: oznaki napięcia mięśniowego, wyraźny wysiłek fizyczny przy pokonywaniu blokad aparatu artykulacyjnego, który może się przejawiać grymasami, wyraźną gestykulacją, ewentualnie różnymi objawami wegetatywnymi (zaczerwienienie, pocenie) itp. Chodzi zwykle o objawy nazywane zaburzonym zachowaniem konwerbalnym - działa ono zakłócając z uwagi na treść komunikacji, zamierzenie komunikacyjne i z uwagi na sam fakt komunikacyjny. Istnieje wiele różnych przejawów zaburzonego zachowania konwerbalnego przy jąkaniu: grymasy pomagające pokonać niepłynność, niestosowne, rażące gesty zniesienie blokady przy mówieniu itd. Zaburzone zachowanie konwerbalne może się manifestować często jak przejaw napięcia psychicznego, a zwłaszcza jako przejaw nadmiernego wysiłku przy wypowiedzi. Zaburzone zachowanie konwerbalne jako przejaw napięcia psychicznego ma wyraźne tło psychiczne (np. tiki związane z zakłopotaniem przy komunikowaniu), podczas gdy w drugim przypadku ma ewidentne tło fizjologiczne.