sobota, 25 maja 2013

Nadmierny wysiłek jako symptom jąkania

Każda wypowiedź wymaga określonego wysiłku związanego z mechanizmem mówienia. W zwykłej komunikacji nie rejestrujemy nadmiernego wysiłku fizycznego przy wypowiedzi. Przy jąkaniu jednak chodzi o nadmierny wysiłek, który człowiek musi włożyć nawet w zwykłą wypowiedź.

Zwiększony wysiłek jest zwykle zauważalny na zewnątrz: oznaki napięcia mięśniowego, wyraźny wysiłek fizyczny przy pokonywaniu blokad aparatu artykulacyjnego, który może się przejawiać grymasami, wyraźną gestykulacją, ewentualnie różnymi objawami wegetatywnymi (zaczerwienienie, pocenie) itp. Chodzi zwykle o objawy nazywane zaburzonym zachowaniem konwerbalnym - działa ono zakłócając z uwagi na treść komunikacji, zamierzenie komunikacyjne i z uwagi na sam fakt komunikacyjny. Istnieje wiele różnych przejawów zaburzonego zachowania konwerbalnego przy jąkaniu: grymasy pomagające pokonać niepłynność, niestosowne, rażące gesty zniesienie blokady przy mówieniu itd. Zaburzone zachowanie konwerbalne może się manifestować często jak przejaw napięcia psychicznego, a zwłaszcza jako przejaw nadmiernego wysiłku przy wypowiedzi. Zaburzone zachowanie konwerbalne jako przejaw napięcia psychicznego ma wyraźne tło psychiczne (np. tiki związane z zakłopotaniem przy komunikowaniu), podczas gdy w drugim przypadku ma ewidentne tło fizjologiczne.

Nadmierny wysiłek jest często związany z tzw. zachowaniem ucieczkowym: osoba jąkająca się stara się czym prędzej "uciec" z aktualnego momentu jąkania; chce pokonać dysfluencję, np.: wysiłkiem fizycznym, przyspieszeniem tempa mowy, zwiększaniem głośności. Jednak przez to oznaki jąkania tylko się pogarszają.


Źródło: [1]

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz