wtorek, 25 marca 2014

Napięcie psychiczne związane z potrzebą komunikacji

Precyzyjne ustalenie napięcia psychicznego jest zadaniem diagnostyki psychologicznej/psychiatrycznej. W ramach diagnostyki logopedycznej stosujemy procedury, które przynajmniej orientacyjnie wskazują na możliwe istnienia napięcia psychicznego związanego z potrzebą komunikacji. W przypadku kiedy rzeczywiście pojawiają się niektóre obawy, konieczna jest konsultacja z psychologiem lub psychiatrą.

Wśród procedur orientacyjnych sprawdzają się niektóre kwestionariusze, np. uzupełnianie zdań. Zdania w rodzaju: "Kiedy ludzie rozmawiają, przestaną kiedy...", są otwarte do tego stopnia, że umożliwiają uzupełnienia absolutnie niezwiązane z jąkaniem, a także uzupełnienia, które mają wyraźny związek z napięciem psychicznym. Oprócz tego możemy dziecku z jąkaniem pokazywać obrazki z różnymi sytuacjami komunikacyjnymi (np. zabawa z kotek, rozmowa z człowiekiem na ulicy itp.). Dziecko odpowiada na pytania, które są celowo konstruowane jako projekcyjne, np.: "Jak się czuje ta dziewczynka na obrazku, kiedy ma się zwrócić do pana na ulicy?".

U młodszych dzieci nadzwyczajnie ważna jest rozmowa z rodzicem, pedagogiem (ewentualnie inną osobą), od nich bowiem uzyskamy informacje o możliwym istnieniu elementów napięcia psychicznego. U większych dzieci, młodzieży i ludzi dorosłych można stosować mierniki bezpośrednie (zwykle skale oceny), ukierunkowane na odczucia i postawy wobec komunikacji, umożliwiające ocenę istnienia napięcia psychicznego związanego z potrzebą komunikowania w różnych sytuacjach.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz