Przy ekstrafenomenowej diagnostyce dyferencjalnej chodzi o odróżnienie jąkania od innych rodzajów ZZK: przede wszystkim od dysfluencji, które mogą występować przy innych obrazach klinicznych, a których nie można diagnozować jako „właściwego” jąkania.
Mowa tu zwłaszcza o różnicowaniu jąkania: od dysfluencji rozwojowych, dysfluencji neurogennych (tu dysfluencja jest zwykle symptomem towarzyszącym niektórym chorobom neurologicznym - np. MPD), dysfluencji psychogennych (zwykle są przejawem chorób psychicznych) do dysfluencji na bazie zaburzonego rozwoju mowy (mogą być objawem problemów przy wyszukiwaniu słów) lub niewyraźnej mowy.
