W ramach integracyjnego programu terapeutycznego sprawdziła się przy terapii dysfluencji koncepcja techniki fonograforytmicznej (bliżej zob. V. Lechta 2000, 2006). Mówiąc w wielkim uproszczeniu, przy aplikacji techniki fonograforytmicznej staramy się zintegrować procesy prawopółkulowe („graforytmika", tj. połączenie działania graficznego i rytmicznego mówienia) z procesami le- wopółkulowymi (analizą i syntezą fonologiczną, formułowaniem wypowiedzi) w jedną całość -,,fonograforytmiki", w celu osiągnięcia ich synchronizacji. W ten sposób zostaje bezpośrednio wywołane przeżycie fluencji i uzyskania kontroli nad wypowiedzią. Równocześnie eliminujemy możliwość nacisku czasowego jedno-, dwusekundowymi pauzami między aktami mowy, dzięki czemu m.in. działamy w kierunku redukowania napięcia psychicznego.